logo dyhme wit

Herman wil coach worden

Photo by Jonathan Cosens Photography on Unsplash

Herman, een manager met een technische achtergrond, wilde zich graag bekwamen in het coachen van zijn mensen. Maar dat voelde onwennig: ‘kan ik dat wel? Ik ben niet zo goed in de ‘zachte’ dingen….’ Bij de start van de coaching zijn we gaan zoeken naar momenten waarop hij anderen een stap vooruit had geholpen in hun leerproces.

Er kwamen voorbeelden naar boven uit zijn werk, maar ook van zijn kinderen en een vriend die hij tijdens een lastig scheidingsproces had bijgestaan. Door die voorbeelden heel precies te analyseren ontstond een beeld van coaching door Herman: hoe doet hij dat? Wat is zijn stijl en coach-aanpak. En ook werd helder welke kwaliteiten en aanpakken hij inzette – zo bleek hij bijvoorbeeld erg goed in het schetsen van patronen in gedrag en die zonder oordeel teruggeven. Waardoor de ander ineens zag waarom iets vastliep en zelf plannen begon te maken.

Met die inzichten ontwierpen we een ‘experiment’: een aanpak om een gesprek met een bepaalde collega aan te gaan. Herman koppelde terug via mail hoe het was gegaan, wat het effect was, en hoe hij erop terugkeek. In de coaching daarop verdiepten we dat onderzoek, keken wat nog niet lukte en hoe hij dat zou kunnen aanpakken en ontwierpen een volgend experiment. Die cyclus herhaalden we een aantal keren tot Herman zich genoeg op zijn gemak voelde in zijn coach-rol om er zelf verder mee te gaan.

 

Uit: https://www.kessels-smit.com/files/Artikel_2012_-_tjepkema_kabalt_-_appreciative_inquiry_spr

Deze post delen

Facebook
Twitter
LinkedIn